Este ano, para festexar o día da Non Violencia, propuxemos crear o noso propio xogo da paz a partir do tradicional “Puño puñete”, no que os xogadores van poñendo as mans unhas sobre outras de xeito alternativo formando unha columna. Cada un de nós, eliximos a cor que queremos dar ás nosas mans: vermello, azul, granate, verde, laranxa, lila, dourado, rosa... 
todas serven e todos xogan, cunha única condición: non se poden repetir cor, canta máis variedade mellor, as diferenzas enriquecen. 
Facemos o listado das pinturas escollidas e dos participantes. Escribimos o recitado para non esquecernos e poderllo ensinar á familia. Cada un elabora a súa man co seu nome e a súa cor. Cun fio imos engadindo as mans dos nosos amigos co seu nome e cor correspondente, cantos máis mellor, máis divertido. ¿Xogades?... ¿Cal é a vosa cor?...
Mentres, queremos compartir con todos este precioso vídeo, titulado algo así como “Un anaquiño de París para vós”. Clicade na imaxe e accederedes á páxina onde está colgado. Espero que vos guste.
Galletas, leite, chocolate e xa temos outra rica torta de chocolate lista para a ocasión. 
Cantamos, apagamos as velas, primeiro catro para Antía e logo unha máis para Ángela. Preparamos os pratos, as culleres e... ¡A merendar!.
Hoxe continuamos traballando a noticia que onte limos en “La Voz de Galicia”. Vimos un pequeno vídeo na edición dixital e o comentario xeral dos cativos foi: “Ese robot non ten ollos”… porque o que viron non coincidía coa imaxe mental que eles tiñan de robot. Esperaban algo parecido a un boneco mecánico e atoparonse unha especie de cámara fotográfica con ordenador... Podedes ver o video no seguinte enlace
Dende que descubrimos a sección de cultura no xornal, ollámola con frecuencia para intentar comprender o seu significado. Hoxe limos nela unha noticia relacionada con outro cadro de Picasso, o Guernica. Como non o coñecíamos, a profe ensinounos unha lámina del. Pareceunos que todos estaban enfadados. Para intentar entendelo, vimos os dous libros que aparecen nas imaxes. A mestra contounos o que pasou nunha terrible guerra cando a súa mamá era pequena e como Picasso expresa no seu cadro todo este horror. O luns conmemórase o Día Escolar pola Paz e a Non Violencia e seguro que estes libros axudarannos a reflexionar sobre o tema.
Algún dicía que era onde se gardaban os tesouros, pero agora xa temos claro que é unha zona de terra rodeada de auga. Pronto vos contaremos que hai nunha desas illas…
Cunha mandarina, un plátano e un kiwi, mirade que palmeira de froitas deseñamos o venres no obradoiro de cociña. A idea atopámola no seguinte enlace ttps://picasaweb.google.com/jesinoa/TALLERDECOCINA, aínda que as explicacións están en francés, as imaxes son o suficientemente claras para entender o proceso. 
Un xeito divertido de presentar froitas e verduras para animar aos máis pequenos a comelas. 
mondas de plátano convertidas en polbos e golfiños…e intentamos imitalas coas nosas sobras. Así que xa sabedes, se queredes seguir xogando e creando coas froitas, recomendámosvos estes sorprendentes libros.
perdemos o equilibrio e caemos, ou non avanzamos… pero non nos importa, rimos, cantamos…
e o que máis nos interesa: pasámolo ben cos amigos á vez que imos aprendendo a controlar o noso propio corpo.
Dende que limos a noticia do roubo do cadro no xornal, sentimos curiosidade e comezamos a buscar de información sobre este artista. Xa descubrimos algunhas cousiñas. Para empezar, Picasso non é o seu nome, senón o seu segundo apelido. El chamábase PABLO RUIZ PICASSO. 
Lémolo no libro “Descubiendo el mundo mágico de Picasso” que tedes na imaxe. Tamén vimos a súa data de nacemento e comparámola coas nosas. Naceu en Málaga, o día 25, igual que Laura, e no mes de outubro, coma Jose Antonio, Andrea e Pablo…¡Cantas coincidencias!. Para non esquecer o que vaiamos aprendendo, decidimos facer un libriño e comezamos a numerar as páxinas. Xa vos contaremos cando saibamos máis cousiñas.
Xa sabemos que Félix está en París. Esta semana situamos esta cidade no mapa. Tamén descubrimos que está en Francia e que alí non falan galego, nin castelán, nin inglés, falan francés. 
Agora queremos aprender algunhas palabras nesta lingua, cada neno vai elixir unha e, a partir de mañá, e coa axuda das familias, imos empezar a confeccionar o “Dicionario galego-francés dos nenos de Leiro".
É tempo de laranxas e, agora que xa sabemos empregar o espremedor, facemos zume nun momentiño. A mestra soamente ten que cortarnos as laranxas e, mentres uns prepararamos os vasos, o resto xa ten lista a primeira rolda deste doce líquido. 
Pero antes, temos que escribir a receita para evitar esquecer o que necesitamos. Esta fin de semana probade a engadir ao almorzo un zume realizado polos cativos, veredes que ben o pasades á vez que introducides unha alimentación saudable. 
Antes das vacacións estivemos traballando sobre esta carta e incluso intentamos aprender a xogar á petanca. Agora imos a investigar e coñecer cousiñas desta cidade e do país onde está situada, xa vos contaremos.
O noso invernadoiro, que tanto esforzo supuxo, estaba resgado de punta a punta. O noso patio, que fai pouquiño nivelaron, sacáronlle a area, ciscárona fóra e deixaron os bordes de cemento á vista. É unha mágoa que non entendamos que a escola é de todos e para todos, se non a coidamos, os grandes prexudicados son os nenos. 
Eles, con seus caldeiriños e pás, encargáronse de tapar os buratos e, os mestres, arranxamos como puidemos o resto. Pero todos nos preguntamos ¿por que fan isto á nosa escola?...
Para evitar perdidas, o día da festa de Nadal, entregámoslle as nosas misivas en propia man.
Despois de tantos días de vacacións, hoxe por fin descubrimos o que nos deixou: un balancín.
