SAMAÍN E MAGOSTO 2014

PREPARANDO O SAMAÍN E O MAGOSTO 2014

Baleirar os calacús, separar as sementes da polpa, poñer as pebidas a secar, xuntar os restos da cabaza para darllos á avoíña de María e a Cuco, o porquiño de Mencía, furar os cabazos, colocar as candeas, facer e decorar os cucuruchos para as castañas … ¡canto traballiño levamos hoxe! Pero … ¡como nos divertimos apagando as luces e vendo os calacús iluminados!. Un biquiño moi especial para as avoíñas de María e Mencía por deixarnos as súas cabazas xigantes e poder ter tan enriquecedora experiencia.

E non vos esquezades, mañá hai festa rachada coa exposición “Familias lectoras”, exhibición de calacús decorados, xogos, cancións, contos e películas de medo… E para rematar, un magosto familiar a partir das 12 e a actuación de Anxo Moure. Non faltedes.

MÁIS ANIMAIS QUE NOS ASUSTAN

O noso caderno viaxeiro continua a súa andaina polos fogares dos cativos. Cada vez coñecemos máis animais que espertan os nosos temores á vez que enriquecemos o noso vocabulario. Na aula estamos facendo un mural entre todos e aprendendo como se escriben os nomes. Por se queredes ir traballando sobre o tema, nos vindeiros días chegará as casas dos máis pequenos da escola,  pero xa hai quen  ten moi clara a súa elección.

TARÁNTULA

¡Que medo nos dan as arañas!... O venres, antes de cociñar, estivemos vendo libros que falan delas e limos que a maioría son inofensivas e moi necesarias para controlar ós insectos. Incluso hai un baile chamado tarantela que se danzaba coa finalidade de curar os efectos producidos pola mordedura da tarántula. A ver se aprendemos a realizalo.

¡QUE RICO O ANACARDO!

¡Quero máis, quero máis¡… esta era a frase que todos repetían tras degustar este froito seco que nos trouxo o xoves Rita. Buscamos o seu nome na revista onde aparecen os froitos do Amazonas e alí estaba. Gustounos tanto que o venres Mencía trouxo máis para todos. Graciñas ás familias por compartir con nós tan delicioso alimento.

¡QUE LINDA ANACONDA!

Xa viramos moitas e variadas imaxes delas nos libros da escola, pero o que nunca podíamos imaxinar era a fotografía que atopamos no número 1408 da revista XL SEMANAL. Quedamos abraiados. Segundo o xornalista, o réptil xa comera e estaba tranquilamente dixerindo un can.

A anaconda do suplemento dominical, mide cinco metros pero no libro que nos trouxo Laura das serpes vimos que poden chegar a ter unha lonxitude de seis. Co metro que nos deixou Carlos, marcamos no chan canto é esa distancia para visualizala … ¡Chegaba a máis da metade do local social onde facemos psicomotricidade!. Tamén limos no pé de foto que ese neno vive nun dos países que atravesa a Selva Amazónica … ¿Cal era?... ¿Quen nos envía un comentario coa resposta?...

Gústanos moito descubrir cousas novas das anacondas pero sen lugar a dúbidas preferimos a que José comparte con nós, é de peluche, suaviña e nunca nos atacará.

CARREIRAS DE VASOIRAS

Hoxe, cando ollabamos o xornal La Voz de Galicia, vimos uns nenos que, co gallo do Samaín, andaban disfrazados de bruxas e montados en vasoiras. A mestra lembrounos que facía moito que non xogabamos fóra con elas e, despois da hora de ler, aproveitamos o bo tempo para aprender a pilotalas. Soamente temos tres pero así tamén estivemos aprendendo a ter paciencia e compartir.

ANIMAIS QUE DAN MEDO

O noso caderno viaxeiro de “Animais que dan medo” xa leva visitado varios fogares e, a través dos nosos temores, imos aprendendo cousiñas novas. Aaron tenlle medo ás avespas, graciñas a iso estivemos investigando e comprobamos que non son o mesmo que as abellas. Estas últimas fabrican mel e se nos pican morren, ao contrario cas avésporas. Se non as molestamos non fan nada, pero nunca debemos andar nos avespeiros. 

Mencía optou pola rá punta de frecha velenosa, tróuxonos moita información ao respecto e un documental que nos deixou a todos abraiados, vai adxunto ao caderno viaxeiro para quen o desexe ver na casa. Gabriel elixiu o tigre, vimos que é parecido ao xaguar pero con raias e non vive na Selva Amazónica; na enciclopedia da biblioteca de aula descubrimos que hainos brancos. Carlos tenlle medo ás arañas, a verdade é que a case todos nos asustan, así que decidimos… ¡comelas!... Xa vos contaremos o venres se nos saen ricas e seguiremos falando deses animais que nos dan medo.

A VOLTAS COS MAPAS…

Xa sabemos que para localizar onde está A Selva Amazónica temos que buscar nos atlas e gústanos moito andar con eles, pero intentamos seguir avanzando. Nas últimas semanas vimos que para ver o lugar onde está Félix, hai que mirar no mapa de América do Sur e seguir o curso do río Amazonas.

Aínda que ás veces cando buscamos no mapamundi, confundimos América do Sur con África e o río Amazonas co Nilo, pero son cousas que pasan cando temos menos de seis anos. Agora andamos a ler e escribir os nomes dos países que atravesa a Selva amazónica, son moitos, pero paseniño iremos familiarizándonos con eles.

FROITOS DO AMAZONAS

Camu camu, acai, caimito, sapota, achiote, jambu, bacuri…  todos estes alimentos descoñecidos para a maioría de nós e cunha pronunciación que esperta a risa nos cativos, teñen en común que son froitos do Amazonas.

Vímolos a semana pasada nun artigo da revista dominical XL Semanal que nos trouxo Mencía e a mestra. A profesora pensaba que as dúas publicacións eran iguais, pero os nenos que non deixan pasar unha, rapidamente atoparon a diferenza...¿Quen lembra cal era?...

O XAGUAR

A través do noso obradoiro de cociña seguimos coñecendo algúns dos animais que habitan na Selva Amazónica. Esta semana estivemos lendo sobre o xaguar. Na enciclopedia vimos que ademais de trepar ás árbores sabe nadar, polo que tamén se alimenta de peixes e tartarugas. Se na casa queredes velo pescar, clicade aquí.

XOGOS DE… ¡MEDO!

Bailar ao ritmo da canción de “Los esqueletos”, escapar do lobo cando nos responde afirmativamente á pregunta  “¿Estás aí?”… Enredar ao redor de xogos que mesturan o medo coa diversión encántanos. Hoxe estivemos lembrando como eran e ensinamos  as normas aos pequenos. Case sen darnos conta chegou a hora de marchar, mañá continuaremos practicando.

FAMILIAS LECTORAS

Este é o título da exposición que pretendemos realizar, con motivo do Día da Biblioteca Escolar, o vindeiro día 30. Trátase de aproveitar algunha desas ocasións nas que lemos xunto aos nosos fillos para fotografarnos con eles. Unha foto para lembrar eses momentos inesquecibles. Hoxe levamos unha nota para casa con esta nova proposta e unha folla para entregar despois á mestra coa foto pegada. Se o preferides podedes mandala por correo electrónico a escoladeleiro@gmail.com e na escola imprimirémola. O día da festa do Samaín será moi divertido ver todos eses momentos máxicos de lectura en familia. Animádevos a participar.

APRENDENDO A VOTAR…

Na nosa escola, para realizar certas actividades que precisan un número reducido de alumnos, a clase divídese en dous grupos. Dende principio de curso son fixos e cada neno sabe a que equipo pertence. A semana pasada a mestra propúxolles que cada grupo podía ter un nome elixido entre todos. Cada cativo fixo a súa proposta e fixemos un listado con todas: anaconda, león, can, rosa, touro, oso pardo, cebra, crocodilo, vaca, elefante e tucano. Hoxe realizamos a votación. A partir de agora un grupo pasará a chamarse ROSA e o outro VACA, que foron os nomes máis votados. Tras o reconto houbo quen quedou encantado e quen non se sinte representado. Aceptar o resultado das votacións non sempre é doado, pero iso pasa ata nos grupos máis democráticos do mundo.

XIRAFAS CON LANDRAS

Dende que viramos os que fixera Lucía coa axuda da súa mamá, todos queríamos ter monequiños  como os dela. O venres, decidimos aproveitar a tregua que nos deu a choiva para apañar landras e, paseniño, facer para todos. 

Comezamos realizando touros con cornos que era o máis solicitado, pero hoxe, coa xirafa que debuxou Pablo no caderno viaxeiro como detonante,  probamos a crealas con landras. A mestra Ana estivo axudándonos e ensinounos como decoralas con rotuladores. Agora todos queremos ter xirafas, a ver se as damos feito.

COCIÑAMOS… ¡PIRAÑAS!

No noso obradoiro culinario continuamos coa temática da Selva Amazónica. Como cada venres, antes de pasar á elaboración do prato do día, escribimos a receita para, pouco a pouco, crear o noso propio receitario trimestral. Pero onte esquecemos incluír un ingrediente cando a realizamos. ¿Quen sabe que alimento falta e envía un comentario coa resposta correcta?.

A SELVA MAZÓNICA NO XORNAL

Atopou a noticia Rita, na páxina 16 do Faro de Vigo. Quedamos abraiados, ¡en Brasil fan unha carreira atravesando a Selva Amazónica!, 205 km de percorrido en diferentes etapas. O periódico di que os corredores incluso teñen que cruzar ríos con pirañas e caimáns, sen esquecer os perigros dos xaguares, as serpes... 

Tamén limos que o grovense participante chámase José, como o noso novo compañeiro de tres anos, e Miguel, como o papá de Gabriel. Aínda non saímos do noso asombro... ¡cantas coincidencias!

XOGANDO CO MEDO

Co gallo da festa do Samaín que celebraremos o día 30, hoxe comezamos a traballar na escola ao redor do medo para que, xogando con el, aprendamos a superalo. Por suposto saíron a relucir as pantasmas, pero non dubidamos en empregar as teas dos disfraces para demostrar que non existen e botar unhas risas.

Este curso ímonos centrar en aqueles animais que nos asustan, sexa con ou sen motivo. Con este obxectivo creamos un caderno viaxeiro que nos vindeiros días visitará os fogares dos cativos. Trátase de elixir un animal que nos dea medo, escribir o seu nome e engadir unha foto ou debuxo. Posteriormente, en clase traballaremos ao redor do animal escollido e falaremos dos nosos temores. Por agora sabemos que a profesora Ana tenlle pánico aos ratos, a mestra Ángeles non soporta as cascudas... E a vosoutros ¿que animal vos asusta?

CON “LÚA” PARA CASA…

Non lles daba chegado o día… Despois de varias semanas traballando ao redor do contiño “Lúa” de Antonio Rubio e Óscar Villán, hoxe por fin o demos rematado e todos puideron levar a súa propia versión para casa. Esperamos que vos guste tanto cantalo en familia como a nós na escola.

¿ONDE ESTÁ A SELVA AMAZONICA?

Sabemos que Félix anda pola Selva Amazónica pero… ¿onde se atopa ese lugar?... Para localizalo buscamos nos atlas, por iso andabamos onte a voltas coa esa palabra que nos custaba tanto pronunciar pero que hoxe grazas á axuda das familias case nos sae perfecta.

O luns na biblioteca escolar vimos que temos moitos, pero hai que aprender en que andel están situados. Comprobamos que todos teñen pegatina branca e o número 9 porque tratan de xeografía. Buscamos na zona documental pero custounos atopalo. Mirabamos no estante dos animais e da natureza, onde encontraramos os libros da selva, pero alí están os de pegatina verde. Ao final comprobamos que estaban xunto á porta, cos libros de Xapón que viramos o curso pasado.