CARAPUCHIÑA VERMELLA

¡Como nos gusta comernos ao lobo!... aínda que as paredes da casiña da avoa estaban para chuparse os dedos. Carapuchiña Vermella ía tan bonitiña que daba pena pero… non puidemos resistirnos á tentación e merendámola enteiriña. As árbores do bosque pouco a pouco fomos saboreándoas e, ao final estabamos tan cheos, que non fomos capaces acabarnos o rico camiño… Un millón de bicos para Mencía e a súa familia por prepararnos un conto tan saboroso. Graciñas.